Volltext: Heimat

147 
Wia d’ Orgl aft tuat liabli klingä, 
Muass s’ Müadäl är a bissäl singa; 
Schlagt s’ Büachl auf, is schier gross druckt, 
Und d ; Augnglas wernd zän Augnän gruckt. — 
Dös Stündäl Andacht tuat ihr wohl 
Afs Weltlöbn, oft vä Uruah voll. 
Hellaut spricht d’ Orgl und d’ Leut gehngan, 
Und gar dö Junga, wia dö drängan; 
S’ Muadäl abä bleibt nu da, 
Sie hat was hoamligs nu dänah: 
Sie hat a Bitt, an Dank nu z’sagn, 
Sie muass ön Herrgott nu was klagn. 
Sie kimmt ganz zlösst van Stuhl erst vürä 
Und geht sehen langsam aus da Kirä, 
Recht stad gehts aus da heilign Ruah 
Is Löbn, ön Unfried wieda zua. 
Hat tiaf in Weihbrunn einiglängt 
Und drauf ön Freithof gsögnäd bsprengt. 
Schaut ein, machts Kreuz, lassts Köpfäl hängä: 
O Gott, was wird iazts Muadäl denkä! — 
Is wieda stehn bliebn dort an Eicht, 
Da wernd ön Müadäl d’ Augn gschwind feucht, 
Nimmt s’ Steckäl, — geht, — schaut um ämal 
Und sagt: »I kimm ja eh ä bal!« — 
io*
	        
Waiting...

Nutzerhinweis

Sehr geehrte Benutzerin, sehr geehrter Benutzer,

aufgrund der aktuellen Entwicklungen in der Webtechnologie, die im Goobi viewer verwendet wird, unterstützt die Software den von Ihnen verwendeten Browser nicht mehr.

Bitte benutzen Sie einen der folgenden Browser, um diese Seite korrekt darstellen zu können.

Vielen Dank für Ihr Verständnis.