54
„Ja, iatzt sän ma im," moant oana und druckt
si mit den anan davan, weil in Menschn sei
Bräutga daher kimmt und schan a so schaut, als
wanns eahm as zwen a drei gar nöt z'sammgang.
Olls steigt aus, bis af mih und den Rauschign.
A Zug is grad kemma und so is da Wagn bald
wieda voll. Leut mit Roasküpfar und Tafchna
steign ein. Zwoa Backfischerl, dö frei in d' Knia
froift, 2 weil d' Kittal schan a weng ankurz sän;
nachar a Leutnant, der an iadn Augenblick mitn
Taschnspiagl sein Schnurrbart suacht; drei oder
vier Daman, a paar Roasade, ötla Baurnleut und
a paar geistli Herrn.
„Bim!" machts es und mir fahrn wieda da
Stadt zua. Dö zwen Roasadn lassn glei a paar
saftige Witz außa; aba hoamlr, daß f neamd Un
rechter hert. Ba da Verzehrungssteuerlinie habn ma
stad und da guckt hint und voran oana eina, ob
ma nix Steurbars im Wagen Ham. A Weibats
fahrt mitn Knian vonand, so weits geht, daß d'
Kittln das kloa Mostfaßl döckan, das 's inta da
Bank hat. Da Rauscht sitzt heraußta da Tür in
Winkal hibei und ranfett, 3 als wann a dahoam i
fein Bött lag.
Zwen Buam springen af und tan so wichti, als
wann s' mitn Köpfn durin Wagn schoißn müadn?
Weita drinn steigt nacha 's Backfischerl aus und
schaut nu amal äsn Leutnant zruck, wiar a Hun-
2 friert. — 3 schnarcht. - 4 mühten.