25^ Die freie Zeit des Dorfpfarrers zun: Dichten.
*) sich abhärmen. 2 ) hinhalten.
Nu ja, denk i, wanns do d wengerl was zahlt.
Und auf schreib i s'Rind und cm Datum alls aus:
„wird s'weib a weng aweha?" x ) Sag i aft drauf.
„®s is ihr ja load, sagt er, frisch is's schau gwön."
„Mein, sag i, was kann md denn bei an' Rind rodn?
wa woaß's ja nöt, was's hätt dalöbn amal kinna,
Nix Guats wird md eh auf da Welt nimma inna,
Wacht zwoa Gulden dreißig." Statt daß ers herzählt,
Satz bitt' er, er hat, sagt er, iatz gar koan Geld,
3 mecht eahm öbn beuten, bis s' Gschäft bössä geht.
G je, denk mä i drauf, kriagst eh nix mehr nöt.
„Dagössens nöt, wanns an Licht ansteht aft schan!"
„Glei kimm i, sobal daß i füranand kann."
„Nan, pfüath ihna Gott" und an' Ropfnoaga mach i,
Und wir er ganz draußen is, s'Rreuz glei hint nachi.
Satz er da, da Franzl, wia mach i dös denn?
S muaß dös valiabte Mensch do a weng zeh'n?)
Lr siachts, und obwohln däß's dö schenä is bal,
Lr schaut gar nöt um, und er achts nöt amal.
wir ihr nacha wern muaß, wir ihr da muaß sein?
Ms dammerlt schan wieda wer an draußt? „herein!"
Ganz finsta kimmt der: „M, da woar auf da wies!
was wölln md denn heunt da?" „So habn ma für gwiß
Dasprocha an' Rirasitz, Han mi angfragt:
Da erst Sitz, der fail wird, a so habns md gsagt,
^err pfarra, den kriag i; und iatz Han i ghert,
So habn oan' vakaft ersten? Soll is glaubn dert?"
„S Han wohl vakaft oan', der fail iatzen wird,
Da Nachbarin drent, weils mi gar so triblirt."
„Den Sitz that i bitten, den göbns aba mir!"
„Sa, mein Rind, das geht nöt, was stöllst da denn für?
Sie hatn ja zahlt schan, da is's ja schan gar!
wird glei wieda oana drauf fail in den Sahr."
„Ä so sagns md allmal, an öttlamal öbn,
Und allmal kimm i hintndrein grad danöbn.
S that halt do bitten, wann dösmal iatz i
Den Sitz dada kriagat!" „S kann nöt; i bi
Do dorten schan zahlt, sie hat s'Geld schan hergschickt,
Sie hat a ihr Blöchl schan auffi gar pickt."
„S bittat halt do schen." „wanns aba nöt geht!"
„Aft derf md koan' gweichten tzerrn a nix glaubn nöt!