Der Schuldner und der Gläubiger.
\5ö
1 ) fordert, an die Schuld mahnt. 2 ) sinnlos, fad. 3 ) geliehen.
Und wann is schan hau
Ämal, prügl is schan recht,
Ast wasch is schan uma
Ä Zeit! not schlecht;
Denn öbn wögn an' Bisserl,
Da fang i not an
I, sin st bin i eh
21 seelnguada Mann!
Der Schuldner und der Gläubiger.
Gar nixi vadriaßt mi
Ä so auf da Welt,
Als walln mi wer fedat
Und i Han koan Geld;
Ä so a Mensch woaß gar
Not, wann er am ansingt,
In was er am für a
Ualögnheit bringt.
Und dös gfallt mar erst no,
Nan, dös is erst schen,
wann aft so a Mensch am
Nöt weida will gehn.
„So zahln mi!" hoaßts,
„Mir is dran glögn,
Und kurz und gut,
Mein Geld will i fegn!"
„„Sö zahln mi!"" sag i,
„„Dös is aba lab, 2 )
wia kann is denn zahln,"" sag i,
„„wann is nöt hab?"
„I Habs Ihna glicha," 3 ) hoaßts,
„Sö wiffens, bar."
„„I woaß's a so,"" sag i,
,,„Gs is erst a Jahr;""