^(9 Das verwirklichte Ideal.
1 ) Ausstellungen machen.
Dö Menscha schaun: „Is das a Bua!
Sollt heiraten und greift nöt zua."
Sein Muada selba schaut a weng,
Ihr wirds schau z'viel auf d' Leng.
Sie hatn neula gfragt: „bjan, Bua,
Du, denkst da koane z'samm,
Ä brave, dö aft Moarin wur
Statt meina, wann mas habn.
Du sollts d' es habn schan i dein' Sinn,
Ä so i dein' Gedankan drinn,
Mia bildatst es denn öppa ein?
bjan, Bua, wia sollts denn sein?"
„Manns d' oane woaßt, i sag das grad,
Mir wern dösell nöt zehnn *)
Mögns ^eiratguat, wanns gar nix hat,
Mir fragn nöt viel na den,
I und dein Dada wölln dös öbn,
Daß d' ruabi und vagnüagt sollst löbn,
Drum sag mas, Bua, wia mögst es Ham,
Mia denkast es denn z'samm?"
„Ä Mensch, a fungs, dö grühri wird,
So sagt er aft, da Bua,
Und stark, daß's a koan Arbat fürt,
Und liachte Äugn dazua,
So daß mas kennt, dö kann nöt liagn,
Da muaß ma s'Ljerz, das ganze kriagn,
Und gschami aft a weng dabei,
Dö, Muada, mag i glei!"
„Manns lacht, dös sollt ihr guat anstehn,
Da sach ma aft dö Zehnt,
Dö perlweißen fürastehn,
In Mangerl s' Grüaberl drent,
Zwo Lefzen, feuerroth und kloan,
An' Arm, an' fochten, wir a Boan,
Ä Brust und ar a L^erz dabei,
Dö, Muada, mag i glei!"