Vili
jene Stücke, die kaiserliche oder herzogliche Schen¬
kungen an das Stift betreffen, ferner in dein Abschnitte
„De primis inhabitatoribus“ die Nummern, in denen
Chorherren oder Chorschwestern dieses Stiftes erwähnt
werden.
Im 4. Teile seines Werkes „de loci huius prae¬
positis“ bringt er die Traditionen zu dem jeweiligen
Propste, unter dem sie nach der Angabe des Originals
geschehen sind.
Der 2. Teil endlich gibt ihm, wo er „de oblationi-
bus, donationibus et capitum censibus s. Pancratii“ spricht.
Veranlassung, den Inhalt des Traditionskodex zu exzer¬
pieren. Er sagt darüber II, p. 31 selbst:
„Et hic singularis Christianae pietatis mos non a
plebeis tantum, sed nobilissimis quibusque utriusque
sexus hominibus annis complurimis observatus, ad cuius
rei confirmandam veritatem antiquus hodie in mem¬
branis scriptus codex extat, ubi nomina eorundem piorum
Christianorum exprimuntur, ex quo sequentia eaque se-
lectiora excerpere et his scriptis inserere libuit.“
Mayr scheidet in den Regesten seine Auswahl in
zwei Gruppen: I. Syllabus fidelium Christianorum, qui se
aut filios et filias aut servos et ancillas ad aram s. Pan¬
cratii nostri devoverunt; II. Syllabus fidelium Christia¬
norum, qui sua mancipia seu servos et ancillas, item
sua praedia aliaque temporalia bona ad aram s. Pancratii
devoverunt et obtulerunt.
Seine Regesten füllen Seite 31—68 des 2. Teiles
seines Manuskriptes.1) Die von ihm gewollte, in den an¬
geführten Überschriften ausgedrückte Scheidung ließ sich
nicht strenge durchführen, daher einige Wiederholungen
begegnen.
Auch scheint er selbst gemerkt zu haben, daß er
manches übersehen, weil er am Schlüsse des 1. Ab¬
schnittes sagt: Videntur autem plures eiusdem fuisse
devotionis, quos (tam) liber vitae quam vetus hic ms.
expressius habebit*
q An die letzten Traditionen schließt er unmittelbar Ur¬
kundenauszüge an.