Da Franzi in tausnd Ängstn. Da Franzl hat a weng Diarö, Drum röckt a seine Hand auf d' höh, — Keim daß a in da Schul is gwesn — Und stört ’tt Untaricht beim Lösn. „3 bitt, Herr Lehra," tuat a flenn, „3 muaß a wengl aussigehn. I Han heunt Bauchweh wia nu nia, Und kann döswegn a nix dafür." „3«, freili," sagt da Lehrer glei, „Zum Laufn wast allweil dabei, Beim Lern« hast as nöt so wichti. Glei setz di, sunst wia i nu gifti." Kam daß da Franzi wieda sitzt Und vor tausnd Angstn schwitzt, Zoagt nöbn sein« auf a Bua Und halt dabei sei Nasn zua. „lvas willst denn du?" tuat 'n da Lehrer fragn, „hast leicht du a was zum Vaklagn?" „3 bitt," sagt da Mich! und tuat aufstehn, „Lassns 'n Lranzl aussigehn." 24