227 2. Pelms üba Pfarrkirchä. (4. April 1909.) „Iatzt bin i halt da aufn Amaßenberg!" sagt Petrus, „so geht mä halt wiedar ins Werk, da siag i vo mir und guck überall hi, wo i mit'n Heiland schau gwön ämal bi. Na meinaH! Wo liegt denn Pfarrkira na glei? Dort habn mäs ja anghöbt, dö Umschleanzäreiy! „Pfarrkira", so meldt si d' Frau Wirtin hibei, „is gar nöt zun fegn da, wia schad is nä glei!" „Hast recht", sagt da Petrus, „ja freili is's schad! Da Pfarrwald is vür, fünften sehät mäs grad. Was werns denn gen treibn, dö PfarrbergäH da obn? EahrH Aussicht ent wird eahrH an iada gern lobn! Warum habns denn dorten koan Turn nu nöt baut, damit ma nu weidar in d' Welt dani schaut?" „Nan, z'spat sans halt kemmä!" so meldt si ä Gast, der a bei da Wirtin ä wengarl hat grast. „Was f' ehntä vasamt habn, das nehmäns iatzt gnaun, drum säns iatzt bau Zeug"): Lauta Straßen wöllns baun; sö wölln, daß da ganzi Bakehr, wiar ä bsteht, just übä Pfarrkira in d' Heh auffageht. A Fahrpost muaß her, und aft stuckans7) halt an und baun si a Bahn, guating^) denkäns schan dran; da gibts was zun Schaun, daß oan iatzten schan graust, wann d' Damfpmaschin köck übä d' Berg dähi pfaust!" H Na meinä — Ausdruck der Verwunderung. — -) Um - schleanzarei — Wanderei. — H P f a r r b e r g ä — Bewohner von Pfarrkirchen. — H E a h r — ihre. — °) E a h r — ihnen. — °) B ä n Zeug s e i n — bei der Arbeit sein. — 7) Stuckän a n — sie schließen an. — H Guating — sehr. 8«