7 „Kaufn möchten s', Hoheit, aba gehn tuats nöt." „Warum nicht?" „Weil eahn Jhna Finanzmrnista ollweil z'viel in Sack glänzt, Hoheit." „Ist das wahr?" fragt da Prinz an danöbn- stehadn Baurn. „Kaifalige Gnadn," fagt der, „weil es fi grad so schen schickt, muaß i Eahnas fchan sagn: Heha schraufn derfens es nimma, 's Werkl, finst springt d' Triebfödan ao und da Bettl bleibt stehn. Ja, ja sagns es na Eahnan Herrn Vatan, er mecht a weng an Einsicht habn, sinst wird d' Aussicht oll weil nu schlecht«." „Es ist gut," sagt da Prinz draf und geht völli vastimmt da Fischzucht zua. Wiar a in d' Glas- kastn schaut, wo dö vaschiedna Fisch umschwimman, da stacht a halt ah, daß häufti Fisch asgschundne Kiefer Ham, und fragt an Fischbsitza, wia das kimmt. „Das macht 's Glas, Hoheit," sagt der. ,,D' Fisch löbn in dar Einbildung, sö kinnan gradaus fort- schwimma, weil s' durundan sehgn, und da rennan sie si halt d' Rasn an, wia oft a Volk, den ollweil was vürgspiagelt wird." Da Prinz macht a gache Wendung gögn da Gflüglausstöllung. D' Hahna fangan ös scheltn an und d' Taub« ös burrn. Wiar a ban Pfau vürgeht, da schlagt der a Rad und bläht sein Kopf af.