66 „Habt acht!" schreit da Mich! wieda, „ladna, wer koa Schasch hat!" Auf dös aufi weicht alls z'ruck, denn iatzt wird's gfährli. D' Kinda — meistens dö Diandln — vahabn ft d' Ehrl und all Leut wartn gspannt aufs Losgehn. Da Mich! stöllt st ganz z'ruck zan Pfarragartn, haut mit'n Sabl auf d' Plankn und kummadiert: „Habt acht! Manna — feids ös?" Mit an Feld herrnblick mustert ar dö ganze Schar, ob nöt nah oana umbandlt, und wiar a stacht, daß alls in dar Ordnung is, schreit er: „Aft — schiaßts!" Hollah, iatzt gehts los, als wann a dreißg Schotafuhrn aoglaart wurdn, und da Balwira Karl macht extra noh an Pempara nachi. Dö Täubn von Markt fahrn vo lauta Schrocka wia bföffn in dar Luft umanand und finden eahne Kobeln nöt, auf da Seppnhuabaleitn krachan dö Bölla, d' Glockn höbn wieda zun Läuten an und d' Musi spielt a Trümmer! von Kaisaliad. Bei dö Sögnstätt rasn sö d' Leut um dö gweichtn Staudna, göbn fi dabei dö schenftn Titeln und betn nacha wieda weit«. So gehts fort, bis da löst Sögn vabei is und dö Großn und dö Kloan fan froh, wann dö Gschicht an End nimmt. D' Bürgamusi spielt drauf an feschn Marsch und nacha defliert dö ganz Gard vor dö Honorationen vabei und da valoist da Bindajakl ban Haxnschnölln den linkn Stieflettn. Abar er — als tapfra Kriaga — is nöt valögn und macht gschwind a Schwenkung zun „Ochsenwirt" eini. Nah da Defliererei bedankt