— 29 — G Hahzak lragn. (Band R, gedichtet am 5. September 1879.) Ö d' Hohzat tragn, das is a Freud! I traget allö Tag. Da ging i gern, wars nu so weit Und hörats gwiß koan Klag. Ö d'Hochzat tragn, das gföllt ma wohl. As toier is tragn han nacht: An Pinkel und an Zöger voll Das fchönftö Zugabacht. Porzlannas ©schirr, a gschliffens Glas, Salfeder^) ötla Paar, A Tuach, vvziert mit Gott woaß was, Und zwölaf Reißtl^) Haar. Das tragt a tüchtigs Trinkgeld ein Und z'ößen, z'trinka gnue, A Musi mue bon Hofrecht3) sein, 's wird gspielt und tanzt dazue. Äs kemmant Buebn und Menscha zam Rundum von ganzen Gäu; Mit dö mar a Bekanntschaft hat, Sind sicher a dabei. Wann Demo koan Bekanntschaft hat, So wirds schon oano kriagn; Und 's Jungfernkranzerl, ohne Gnad Muaß 's Bröcher ober biagn. A sobl gehts voll Lustbarkeit Dahin a halbö Nacht; Unb hoamzue is ma bo bet Schneib — Da Hollagigerl lacht. *) Servietten. 2) Bündel, wie Zöpfe zusammengedreht, feier der Hochzeit, Polterabend. 8) Vor»