Die Beruhigte. ^66 f [' Und wann da ^ahn kräht, So kräht ar in Mist, wird 's wöda not andas, So bleibts alls wias ist. Mitn Ljuat in da ^and, Uimmt ma weit um an and, ^ast a Geldl in Sack, L^ast mitn L)uat gar koan Plag. Müßigang hat Gold in Mund, Dö freie Gemeinde Da Dumme kimmt not am L^und, ^oaßt: „2lutonomie!" Gn Gscheidten gehts öfta schlecht, D' Frau Bürgamoastrin sagt: Gschiacht eahm schau recht. „wer war denn dann i!" Da heili Leonhardi Is für 's Vieh da patran, Drum ruafen 'n a d' Baurn An öftan a an. Michäli, Georgi, Aoan'n arma Mann borg i, Sixtus, purzuncula, Än'n Hausherrn spieln kunnt i a. Volksweise. Trnori. Dir Beruhigte. Munter. . . m V wann Sag i halt fruah auf-steh und zu mein'n i zun Dirn-derl: ja! is's ä glei t t V Sehr schnell. ÖeeSe “ÄS 3 ^LLAü^msto-däkimmst