330 Karl Rellnarn. In IX)alb baust, 1 ) ba wirb bä Glei anbästä 2 ) z' Wnath, Bist fnchstoiföwilb,ft wirst aft herzensguat. Ljast obbas am ^erzn, Dös bo brückt oba brennt; 's böst Wittl, i rath bars, Is, in Walb anßi grennt. Da voglgsang trest' bi, wacht ba s' ^erz wieba leicht; Unb is's rnahlö ch um bi, Wern ba b' Angn wieba feucht. wann b' Bam a so säusln, Wo anst, ba Herrgott hat gröb't, Unb beit a kloans Lichtl, Dein Sturm hat so glögt. „Da Walb is a Rira, Großmächti unb weit!" Gehst mit'n Loab in bö Rira, Rehrst hoam mit ba Lrenb. Waldruah. In walb is's oft rnahlö, So rnahlö, so stab, Als wanns umabum Gar nix Löbäts nöt gät.ft Oft is's, äz ft wann b' Dögerln Zun Schlafn sö glögt, Unb 's vierfnaßö Gvieggat ft Inta b'Stauna vastöckt.ft x ) draußen. 2 ) anders. 3 ) fuchsteufelwild. 4 ) ruhig. 5 ) warte nur eine kleine weile. 6 ) nichts Lebendes gäbe. 7 ) als. 8 ) Thiere. 9 ) sich unter die Gesträuche (Stauden) versteckt hätte.