Volltext: Heldensage und Namengebung

198 -Heldensage und Namengebung. Von K. Schiffmann. 
Tertio, solemne est summis pontificibus in inauguratone 
sua novum accipere nomen , imitatione illius, qui Simonem 
cPetrum5 vocavit seu 'Cepham5, quin et ipsi alios ordinantes in 
episcopos aliud illis subinde imposuere nomen, S. Willibrordus a 
papa dictus cClemensa, ut Beda et Alcuinus testantur. Similem 
nominum mutationem subinde factam quibusdam, dum sacro chris- 
rnate confirmarentur, tradit Serarius (in c. 2 Josue 9. 4). 
Quarto ad hominem dicere liceat nec Erasmum religioni 
sibi duxisse inditum in baptismate commutare nomen. Nam cum 
Batavico more dictus esset Gerardus Gerardi, ut scribit Valerius 
Andreas (in Bibl. Belg.), placuit illi Latino Graecoque nomine 
dicere Desiderius Erasmus. Quodsi licuerit Erasmo pro suo desi¬ 
derio se 'Desiderium Erasmum3 nominare, cur indignetur, quaeso, 
si id nec levibus de causis in religiosis fìat familiis? 
Quod ne adeo nuperum existimet, sciat moris huius apud 
Balsamonem luculentum exstare testimonium. Nam ita scribit (ad 
can. 5, 1. et 2. synod. Gonstantinop.) : cCum aliqui monasteria 
ingressi essent et rasa induti et cum trisagio in tempio et nomen 
•mutavissent* etc. 
Animadvertis hie, lector, in prima susceptione habitus et 
ante professionem factam hanc nominum mutationem, quod ut 
fiat etiam praescribunt cerimoniae Casinenses. 
Et vero etiam hodie apud Graecos usitatissimum, ut, qui 
monachi fiunt, ut vitam sic et nomen mutent. 
Uti de se mihi, inquit Serarius, referebat D. Nectarius 
archiep. Acridauus, qui in baptismate dictus erat Nicolaus. Et 
hoc pacto existimat Eaderus eum, qui prius Socion appellabatur, 
in monasterio consecutum nomen Simeonis, qui Stylites deinde 
fuit (Eaderus virid. part. 2). 
Illud certius, quod Metaphrastes (in vit. Dan. cap. 38) 
scriptum reliquit, de Edrano, qui Danieíis stylitae hortatu mon- 
;achus effectus mutato nomine pie vocatus est Titus.5 
Qui in seculo prius erat 'Dauferius1, in Casinate monasterio 
vocatus est desiderius' (Leo Ost. 1. 3, cap. 4), et in pontificatu 
Victoris III. Casimirus legitimus coronae Polonicae haeres Clu- 
niacensis effectus monachus cCarolusJ audivit (Baron, a. 1034). 
Haeften beruft sich also zum Beweise, daß die Sitte der 
Namensänderung auch früher schon geherrscht habe, auf den Ge¬ 
brauch in der griechischen Kirche, auf die Casinenser und ver¬ 
einzelte Fälle, nirgends aber auf traditionelle Übung in 
den Klöstern des Mittelalters. 
Und die oben angeführten tatsächlichen Verhältnisse stimmen 
damit überein. 
Somit haben wir nicht den leisesten Grund, die Seltenheit 
des Namens Dietrich oder anderer Helden der Volksepen in Klöstern 
auf bewußten Kampf der Geistlichkeit dagegen zurückzuführen.
	        
Waiting...

Nutzerhinweis

Sehr geehrte Benutzerin, sehr geehrter Benutzer,

aufgrund der aktuellen Entwicklungen in der Webtechnologie, die im Goobi viewer verwendet wird, unterstützt die Software den von Ihnen verwendeten Browser nicht mehr.

Bitte benutzen Sie einen der folgenden Browser, um diese Seite korrekt darstellen zu können.

Vielen Dank für Ihr Verständnis.