93
da kennt mas erst, was a Mnada is, wann was nimma hat!-
Gnating zwoa Stund sän ma so dahiganga, eudlöng kimmt a Wirts¬
haus an. — Da hab i mei erstö, größerö Enttäuschung dalöbt. „Vada,"
sag i, „i hab schon recht Durscht, gehn ma nöt da eint?" In meiner
Hoamat sän nämlö a paar Studentn gwen und wanns ö die Ferien
da warn, sands dö mehra Weil ön Wirtshaus gwen, habn Köal-
gschiebn und fleißö trunga, i hab gnroant, dös ghört sö für an Stu¬
dent«, daß er ös Wirtshaus geht. — Der Bada hat nix gsagt — frag
i nu amal: „Gehn ma nöt a wengerl eint?" „Micherl," sagt er aft,
„glei kemma ma za an guatn Wasserl, kannst dir aft ön Durscht
löschn!"-Dös habn ma a tan und an Punkl dazua gössn. —
Nu ja, hab i mir denkt, wann i na amal ö da Stadt drinn bi, aft
wird die Gschicht scho anders. —-Js a anders worn, aber wia!