25
„Entschuldign schan," sagt der, „das geht nicht,
die Herrn warn beleidigt. San lauta feine Kund
schaftn."
„Aba koane Millionär sän f nöt!" schreit da
Hiasl, „i bin abar oana. Wer is denn da nach«
dö feine Kundschaft?"
„Pardon, Herr Baron! Wünschn Herr Graf
sonst etwas? Darf ich Exzellenz vielleicht noch
eine Melanfch bringen?"
„Jawohl."
„Zu dienen, Durchlaucht." Es kimmt d' Me-
lanfch. !
„Das is ja wieder a Kaffee!" sagt da Sekretär.
„Gehn ma," halt si da gnä Herr af, „von an
Kaffeesiada laß i mi nöt foppn." Draf ziagt ar
an Fuchzga vüra, lögt'n hin und sagt: „Das
übri ghert Jhna!"
Jatzt bricht da Maquer schier ao vo lauta
Kuplamenta.
Kam sän dö zwen draußt, kimmt eah a feina
Herr nah und fragt s', ob s' nöt vielleicht Lust
hättn, a kloane Partie z' macha mit sein Auto
mobil.
„Jessas ja, das mecht i schon lang probiern!"
is in Iagl sei Ausruaf und in an Eichtl gehts
schau dahin. Da feine Herr macht 'n Wagnführa.
Sö sausn duri d' Stadt, außi afs Land und dort
kriagn dö zwen schier koan Atn nimma, so schnell
toifelt der Benzinkastn af da Landstraß fort.
„He, aushalln!" schreit da Iagl.