Die digitale Landesbibliothek Oberösterreich

E schreibt auf àn Bog'n — koàn Wort is dàlog'n — 
Dasi unsàr Armee ietzt auf Drcsdcn iS zog'n; 
Dori, und in dàselbingà ganzen Rcvier 
Liegnt olla fufz'gtausend in Wintàquatier; 
Bis ani in Aprill bleibnt's boàdàseit still, 
Weil, glaub' i, dà Preusi selm hoi'r ansrastcn will. 
Dos Zasir — schreibt mein Bue — gàng's grauslà ost zue, 
2 sian mà 's Soldatenlob'n wabrlà schon gnue! 
D' Armee had si funfmal in d' Schlacht muessen stoll'n, 
D' Schàrmitzel, do kann i gar selm nimmà zohl'n; 
Koàn Tag schier vàlàfft, wo noi g'baut wird und g'ràfft, 
Deànt siad mà koàn Preusi nie 's Guràschi akàft. 
Zn Làndl sànd d' Leut, mein Oàd! noi rechi gscheidt; 
Hoàsit allweil: wann d' Bolkàr ausruckent in Streit, 
So muessen d' Soldaten in's Foi'r eini gesin, — 
Nàn, Vadar, so nahet darsi Koàn'r zui stesi»; 
Mà ladt siali rund ein, und dummelt brav drein. 
So weit schier, dasi Oàner den Anern kann schrein. 
Z'erst macht àn der G'spoàsi in Bugel siubsch hoàsi, 
Mà falli schier va Schrockà und Zidern in d' Froàs; 
Wann avà d' Muskot'n àn vtlàmal kracht, 
Und wann dà Pallàsch àmal bluti is g'macht,