Die digitale Landesbibliothek Oberösterreich

Dö zween Krautscheuhä. 
273 
9. Da Baue und feine Wögmacha. 
^ä Baur hat ZUN wögmachä 
Xlxa bö recht Schneid 
Und välaßt si auf sein: 
vier wögmachäleut. 
5 Do werkän statt seinä 
Und brauchän koan Lahn; 
vo dö vier is bal der 
Und bal der auf dä Bahn. 
U)as där oan nöt vämag, 
io Bringt dä anä leicht z'wögn: 
Da VO t n t d r und d' Gfrier 
Und dä wind und ' dä R ö g n. 
Dä wintär is Moastä, 
Dö anern hän Gfölln, 
Und alli vier kemäns, 
wann's nettä grad wölln. 
Dä Rögn nimmt ön Staub 
Und dä wind trückärt äf; 
Übätreibn si's dö zween, 
Nimmt ä Gfrier oft nu dräf. 
Und werkän all drei, 
wias oft geht, ganz vädräht, 
So rechent dä Baur 
Auf'n Moastä fchen städ. 
Der fämt si nöt, hüllt 
Dö schlecht Arbät guat zua, 
Und dä Baur hat vorn wög- 
machä 
Lang wiedä Ruah! 
15 
20 
25 
10. Dö zween Kraulscheuha. 
^än, was mä mit dö Lhhaltn iatzt 
Alls abifechten muaß, 
I kenn fchan bal auf derä Welt 
Nix ärgärs wia dö Buaß!" 
So sagt ä Baur von welsäbodn 
Zun Nabbärn in dä Früah — 
„wias nettä m i mitn Unechten hat, 
So woaß is doh nu nia! 
3 will nöt vo dö Dirnä rödn, — 
Dö sän fchan lang nix wert, 
weil eh än iadi Rupfen fchan 
Als Fräuln in d' Stadt begehrt. 
10 
Hanrieder. 
18