86
XV Thomasnacht.
„Wä bössä, wä bössä, än'n Ariag wärs angangä!"
So seufzt aft där Alte und schlagt d'Augn aus d'Lrd,
D' Politik zoicht dähe, in Triumpf wirds empfangä,
Aft nachä väloist alles Guate seinen Werth."
Aft kimmt ä Schaar Leut ausn L^olzschächerl auä —
wen tragns denn? Än'n Taodtn! Wein Gott! Hänts Leut!
„Dä Ljerr", sagt där Alte, „wird d'welt nöt välaßn —
Dös Jahr stirbt dö Treu und dö Aufrichtigkeit.
Sän eh, wia mä Hern thuat schan lang, miselsüchti^)
