^0 Die Herausforderung.
Und d'Ärmerl auf d'L)eh, machts ÖS s'Fensta do auf."
Da Bua wird ganz blab/) laßt ön Kopf sinka drauf,
Und s'Weib, wias dös fragt, tragt koan Fuaß nimma.mehr;
Sie luaß ön Buabn fälln, s' Rathl nimmt'n do her
Und tragtn zua Fensta, sie gaukelt hidan
Bein Loahnstuhl dort umd/) iatz fangt ers, da Mann
Und Halts, daß's not umfallt. Und wias iatz aufschaut,
So nimmtsn iatz um a ^als, zahna 3 ) thuats laut!
Und er, er flehnt a iatzen: „G, uh mein U)ei!
Insa Herrgott, der straft ins!" so sagt er dabei.
Und kam, daß ers sagt, macht da Bua dort hidan
An' Gragötza 4 ) endling, hat Athen do schan.
„Gott Lob und Dank, weil nur da Bua wieda wird!
Das war aba was, wann ma zuaschaun öbn müadH
Und härmt gar not Helsa," so rödns iatzen da,
Und gsögnan si lang nu so abi dana. 3 )
Und fit denseln säns wieda guat mitanand
Dö zwoa da, und gar so getrest sans allsand.
Sie bittat eahm a gern, do er laßts not rödn;
Lr will gar nix wissen mehr, wias recht is gwön.
Das thuats aba nimma sie, daß'n probiert
Aus Gspoaß öbn ihrn Mann, ob er Harb do a wird.
Ja, s' Guatsein bein Lhleuten und da schen Fried
Is not ä Sach, wo ma si spielt öbn damit;
Als wia wann a Löw da wo napfatzat 7 ) öbn,
So muaß ma aufn Zehan umadum gehn danöbn.
blau. 2) taumelt herunr. 3 ) weinte. 4 ) der Laut bei starkem Husten. 5 ) müßte.
• 6 ) beglückwünschen sich. 7 ) schlumniern.