Der junge Ehemann. 2?
>■) härmt sich ab.
21 Tanza bin i vo bö ersten schall gwöst,
Aufn Tanzbodn da Grste und gern a da Löst;
Und iatz derf i nimma, ös is wögn mein' wei,
Iatz derf i kam zuaschaun, sie eifarat glei.
Da denk i ma oft wohl, mir fallt bös Ding schwär:
„2luweh, wann i liaba nu lödi bliebn war!"
On Wirthshaus, da bin i langmächti sinst bliebn,
Han tiaf bis in d'Nacht eini Aögl nu gschiebn;
Und meine Uamaradn, dö bleibn nu dabei,
Do i mur eh aufhern, mua hoain zu mein' wei.
Da denk i ma oft wohl, mir fallt bös Ding schwär:
„Auweh, wann i liaba nu lödi bliebn war!"
Dahoamt sag i nix, daß i Rögl gschiebn Han,
Mein Weib, wann sie's wiffat, dö fahrat mi an.
Dö machat mi schen aus, dö kann sauba grein,
I woaß's, sie mag s'Röglscheibn eh gar nöt leidn.
Da denk i ma oft wohl, mir fallt bös Ding schwär:
„2luweh, wann i liaba nu lödi bliebn war!"
Bei ihr is koan Gspiel recht, an iads is schier gfehlt;
Denn, schauts nur, mein Weib, sie is so viel auf s'Geld,
wögn den hats mit mir a ön mehran greint schan,
wögn den, daß i allweil nöt sparn bössa kann.
Da.denk i ma oft wohl, mir fallt bös Ding schwär:
„2luweh, wann i liaba nu lödi bliebn war!"
Gn Utanta, da ramts ma gern d'^osensöck aus,
Und wanns aft koan Geld findt, da kimmts nimma draus
„U mein! sagts, du hast fa mehr alles vathan!
Ja, sag ma, Mann, wo bringst denn s' Geld a so an?"
Da denk i ma oft wohl, mir fallt bös Ding schwär:
„Auweh, wann i liaba nu lödi bliebn war!"
Und iatzen is's gar aus mit lautern den Sparn,
Sie hofft ihr a Rloans iatzen, heunt oda moargn;
Da roat sie si ai/) nai^, weil sie si grimmt
Iatz, was dös Ding kosten wird, wanns eini kimmt.
Und i denk ma a aft, mir fallt dös Ding schwär:
„Auweh, walm i liaba nu ledi bliebn war."