136
Äs is schir d Schand,
Do muß i enks sag 'n,
Da Vada ist g 'storb ’n,
Kam Hambs ’n eingrab^n.
Had so da Wind drat
And d’ Freundschaft is aus,
Furt han i müss’n,
Aui aus ’n Haus.
Man Vada hats g’sait
Bo LLbzeit vir g'wis,
Daß nu sän Vruda
In Bai^rn dromat is.
Traun bin i furt,
Nöimb aba nigx g’sait,
lind bi af Etting,
Hans insa Frau klart.
Han lang bo ihr g’woint,
Hans bitt umb a Sög'n,
Das i main Vödern
Kan fmd’n hon Löb’n.